No To Co
Historia zespolu zaczerpnieta ze strony http://www.notoco.net.pl/
Grupa zadebiutowała w grudniu 1967 r. w programie TVP pt.”Młodzieżowy Klub Piosenki – Po Szóstej”
pod nazwą „Grupa Skifflowa Piotra Janczerskiego”, by następnie przyjąć nazwę „NoToCo” w składzie:
Piotr Janczerski – voc., g., lider, Jerzy Grunwald – g., voc., Jerzy Krzemiński – g., voc.,
Jan Stefanek – pf., org., vno, voc., fl., Śp. Bogdan Borkowski – g., voc., hca., banjo.,
Jerzy Rybiński – bg., voc., Aleksander Kawecki – dr., voc., g.,
Z zespołem współpracowali wówczas:
Elżbieta Jagiełło, Edward Jugo, Czesław Mogiliński, Zbigniew Brzeziński i Śp. Michał Potępa.
Pośród wielu polskich zespołów tworzących historię polskiego rock&roll’a lat 60-tych Grupa NoToCo stała
się nie tylko najbardziej na świecie znanym „zespołem znad Wisły”, ale też była najoryginalniejszą formacją
jaka pojawiła się na polskiej scenie tamtych lat, której dorobek stał się trwałym jej elementem.
Repertuar zespołu oparty był na polskim folklorze, w powiązaniu z elementami rock&rolla, z nieznanym
wcześniej na polskim gruncie stylem ‘skiffle’ ( to rodzaj muzyki folkowej z pływami jazzu i bluesa, wykonywanej przeważnie na różnego rodzaju zaimprowizowanych instrumentach. Ten styl był w krajach anglosaskich synonimem muzyki ludowej, a ściślej – popularnej. Najbardziej znaną grupą skifflową był zespół The Quarry Man, w którym debiutowało trzech późniejszych Beatlesów: John Lennon, Paul McCartney i George Harrison). Od początku swojej działalności Grupa NoToCo pracowała pod patronatem Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego z ówczesnym Sekretarzem Generalnym Śp. Stanisławem Cejrowskim, który w latach 1967-1972 był pierwszym managerem grupy. Z grupą współpracowali ponadto nastepujący managerowie: Śp.Andrzej Smereka / tour menager oraz Karol Reinchardt. Ponadto znaczący wpływ na muzyczne zainteresowania oraz styl zespołu wywarli: Mateusz Święcicki i Ewa Bonacka.
NOWATORSTWO
Od strony instrumentalnej muzycy wprowadzali niezwykle bogate, wtedy jeszcze nietypowe
instrumentarium: obok klasycznych gitar elektrycznych i perkusji – pojawiły się gitary akustyczne
6-cio oraz 12-sto strunowe, flety, fujarki, szereg instrumentów ludowych z podhalańskimi dudami włącznie.
Od strony wokalnej muzycy wprowadzili do aranżacji chóralne przyśpiewki wszystkich członków grupy
i polifoniczny układ śpiewu.
Od strony estradowej każdy koncert miał stanowić pewnego rodzaju widowisko. Zespół występował
w specjalnie zaprojektowanych kostiumach opartych na wzorach strojów ludowych poszczególnych
regionów Polski. Te niebagatelne założenia dla zespołu rock’owego – okazały się przysłowiowym „strzałem
w dziesiątkę”, przy niezwykłej wręcz muzykalności i wysokim poziomie artystycznym zespołu.
W roku 1981 zespół zawiesił swoją działalność z uwagi na stan wojenny, który zastał go podczas trasy
koncertowej w USA, a nade wszystko ze względu na fakt, iż w muzyce lansowanej w mediach od połowy
lat 70-tych jak i w innych dziedzinach życia w Polsce – zaczęły dominować zdecydowanie inne trendy.
W tym czasie praktycznie wszystkie zespoły wywodzące się z lat 60-tych zostały wyparte przez grupy tzw.
„muzyki młodej generacji”.Zespół pojawił się na scenie ponownie w 1993 roku, kiedy to nastąpił na świecie a w Polsce szczególnie powrót do muzyki z lat 60-tych. Na estradach pojawiły się Zespoły-Gwiazdy z tamtego czasu. Na polskie sceny powrócili Skaldowie, Trubadurzy i Czerwone Gitary wszędzie budząc ogromne zainteresowanie. Z wielkiej czwórki brakowało jedynie Grupy NoToCo. Jedną z przeszkód tego stanu rzeczy był fakt, iż członkowie zespołu mieszkają dziś w trzech krajach na dwu kontynentach, więc ich zebranie nie było sprawą łatwą. Jednakże do efektywnej reaktywacji i wznowienia działalności grupy – doszło latem 1993 roku. W oryginalnym składzie grupa dokonała pierwszych po latach nowych nagrań radiowych, po czym ruszyła w trasę koncertową nazwaną „NoToCo – Tour of Poland ‘ 93”, która z nielicznymi przerwami trwa do dziś dnia. Jak za dawnych lat zespół wciąż koncertuje a wszędzie witają go dawni fani oraz kolejne pokolenie – ich dzieci.
SUKCESY KRAJOWE
Pojawienie się tego zespołu na polskich estradach stanowiło nie lada sensację oraz błyskawiczne zdobycie
przez niego nieprawdopodobnej popularności, zarówno wśród milionów fanów, jak i niezwykle wybrednej
w tamtych czasach krytyki. Od chwili oficjalnego debiutu – 5 grudnia 1967 roku rozpoczęło się triumfalne pasmo sukcesów zespołu, który przez okres 5-ciu lat nie schodził z czołówek prasy krajowej i zagranicznej, koncertował na najlepszych estradach i salach koncertowych w Polsce i za granicą, brał udział w najbardziej prestiżowych festiwalach polskich i zagranicznych, a płyty sprzedawały się w nieoczekiwanych ilościach. Warto dodać, że już w chwili debiutu repertuar zespołu składał się z kilkudziesięciu utworów,
z których większość stała się przebojami jakie nuciła cała Polska: m.in.: Gwiazdka z nieba, Po ten kwiat czerwony, Te opolskie dziouchy, Gdy byłem chłopcem chciałem być żołnierzem, Kocham swoje miasto, Żegnaj Tom, Alleluja, Wiązanka góralska, Wiązanka Mazowsza i Śląska, Nikifor, Z tamtej strony lądu, Zabawa w naszym mieście, Gdy się żenił wiatr z chmurami, Franek lodziarz, Ach, Franka, Franka.
W czerwcu 1968 roku na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu publiczność oszalała po brawurowo
wykonanej piosence ludowej zatytułowanej „Te opolskie dziouchy”, a jedna z Głównych Nagród tegoż
festiwalu Grupa NoToCo otrzymała za świetne wykonanie kompozycji ówczesnej spółki autorskiej
J.Wasowski / B.Brok – piosenki pt. „Po ten kwiat czerwony”.
Już wtedy grupa miała za sobą pierwsze koncerty za granicą, gdzie nieodmiennie budziła sensację, zachwyt i zainteresowanie swoim stylem, muzykalnością, niezwykle wysokim poziomem artystycznym, niebanalnym składem instrumentalnym i niezwykle pięknymi, bardzo oryginalnymi kostiumami. Następnie przyszło pasmo następnych sukcesów, jako że przez najbliższe lata zespół nie zwalniał tempa. Do tych pierwszych dołączyły następne przeboje, m.in.: „Hej bystra woda”, „Lubię patrzeć w Twoje oczy”, „Inne kwiaty”, „Ballada o kataryniarzu”, „Defilady”, „Gramofon”, „Mój stary dom”, „Na podwórku
przy trzepaku”, „Wiejski koncert”.
SUKCESY ZAGRANICZNE
W roku 1968 zespół gościł na Festival Music Country w Pradze, gdzie muzycy zaprzyjaźnili się oraz
wystąpili wspólnie z Karelem Gottem, Josefem Lauferem. W dniach pobytu muzyków zastaje tam inwazja
sił sprzymierzonych Układu Warszawskiego na Czechosłowację. Wówczas muzycy bardzo poważnie
rozważali wyjazd do Austrii, jednakże rodziny muzyków pozostawione w kraju zadecydowały o powrocie
całej grupy do kraju.
Grupa koncertowała coraz częściej poza Polską, zdobywając sobie zasłużony tytuł „Ambasadorów
Polskiej Piosenki”, a w 1969 roku Najpopularniejszego Zespołu Polskiego w USA i Kanadzie, gdzie
nazwano ją „Małym Mazowszem”.
Grupa NoToCo wzbudziła zachwyt w 1968 roku na muzycznym Festiwalu Złotej Róży Montreaux
w Szwajcarii, gdzie wystąpiła u boku Arethy Franklin i Arthura Browne’a oraz Julie Driscoll, Brian’a
Augere.
Po sukcesie w Szwajcarii grupa zostaje zaproszona do Anglii, w której jej promotorem był adiutant
generała Andersa – Stanley Laudan, współpracujący z CBS, gdzie zespół poznaje Alana Freemana
– producenta płytowego i legendarnego dziś DJ’a Radia Luxembourg. Niezwykłym jest też fakt,
iż właśnie od Alana Freemana grupa otrzymuje ‘czarny krążek’ z samym podkładem utworu „Black Magic
Woman” z propozycja nagrania tego utworu właśnie przez Zespół NoToCo. Do dziś nie jest wiadomym
dlaczego nie zostało to nagrane – koniec końców nagrał ten utwór Carlos Santa.
Na bardzo trudnym rynku brytyjskim prasa angielska nazwała ich „Beatlesami wschodu” i gdzie pierwszy
singiel grupy nagrany dla CBS w Londynie, „Flowers” oraz „Tell Me Now, Tell Me Why” przez
tamtejszych krytyków muzycznych został przyjęty bardzo ciepło. W ciągu następnych lat zespół NoToCo
koncertował za granicą średnio po 8-9 miesięcy rocznie, występując m.in. na estradach: USA, Kanady,
Francji, Wielkiej Brytanii, NRD, NRF, Czechosłowacji, Bułgarii, Rumunii, Szwecji, Finlandii, Kuby, ZSRR.
Po sensacyjnym występie zespołu podczas festiwalu płytowego MIDEM w Cannes we Francji w 1969
roku, po którym prasa światowa zastanawiała się czy to folk czy „hippie”, a polska prasa w pełni
entuzjazmu chwaliła: że „…chłopcy z NoToCo dokonali cudu, jakiego nikomu w Polsce jeszcze się nie
udało, oto przy pomocy big-beatowej profanacji otworzyli uszy nastolatków na piękno naszej muzyki
ludowej, nauczyli ich śpiewać! ” Zespół na tym festiwalu występował na jednej scenie: Johnny Holiday,
Sylvie Vartain, Fifth Dimensions, John Rowles, Moody Blues.
Obok repertuaru własnego zespół wybierając się w kolejne tournee opracowywał piosenki ludowe narodów
i krajów, w których miał koncertować wszędzie budząc zachwyt doskonałymi aranżacjami i wykonaniem.
Był to efekt zarówno pracy i zdolności całego zespolu
UDZIAŁ W FILMACH
Oprócz licznych koncertów, nagrań płytowych i radiowych, występów na festiwalach krajowych
i zagranicznych, programach telewizyjnych – zespół wziął udział w nagraniu kilku filmów telewizyjnych
m.in. „Koncert na 707 ulic” oraz w dwóch filmach pełnometrażowych, tj.: komedii muzycznej „Milion
za Laurę” w reżyserii Z.Przybysza oraz „Awans” K.Kieślowskiego. Na przełomie 1968-69 roku zespół
zaprezentował telewizyjne widowisko muzyczne „Hej kolęda deska”. W roku następnym wspólnie
z zespołem Alibabki – Grupa NoToCo zaprezentowało to widowisko za oceanem dla tamtejszych
ośrodków polonijnych. Grupa brała też udział w niezwykle nietypowych wydarzeniach, tj.: w meczu
hokejowym NoToCo – Skaldowie (NoToCo było częścią drużyny ŁKS-u a Skaldowie
– Cracovii), czy też brała udział w Międzynarodowym Festiwalu Folkloru Ziem Góralskich w Zakopanem.
W roku 1993 dla TVP zespół nagrał recital z koncertu, którego emisja odbyła się podczas świąt Bożego
Narodzenia. Program ten został wybrany jako najlepszy program muzyczny 1993 roku.
DYSKOGRAFIA
W okresie istnienia zespołu nagrał i wydał on w Polsce 4 spośród 6 albumów oraz kilkanaście singli
i czwórek. Za pierwszy LP zatytułowany „Nikifor”, który rozszedł się w 3 tygodnie od chwili wydania
– grupa w 1969 roku otrzymała swoją pierwszą „Złotą Płytę”. Statusu „Złotej Płyty” doczekał się także
następny LP „W murowanej piwnicy”.
W okresie najczęstszych wyjazdów za granicę grupa wydała kolejne dwa LP. Pierwszy z nich
to ”Cztery pory roku” zaś drugi opatrzony tytułem „So What” (angielska nazwa zespołu)
– zawierał anglojęzyczne wersje największych przebojów grupy. Na nim pojawiły się też utwory zachodnie,
których wykonanie przez Grupę NoToCo udowadnia, że muzyczne umiejętności zespołu nie odbiegały
od ówczesnych standardów światowych. Warto powiedzieć, że Czesi mając znakomitą wytwórnie płytową
„Suprafon”, słysząc o popularności zespołu za oceanem – zakupili od „Polskich Nagrań” licencję
w/w albumu „Cztery pory roku” wydając go z niezwykle ciekawie zaprojektowanej kopercie
z przeznaczeniem na rynek amerykański.
W 1993 roku ukazała się płyta CD-live z nagraniem recitalu z koncertu w TVP Kraków, którego emisja
odbyła się w TVP podczas świąt Bożego Narodzenia tego roku. W tym samym roku ukazała się też płyta
CD z wyborem największych przebojów grupy „The Best Of Vol.1”
Pełna dyskografia grupy:
Nikifor (1968) Status ZŁOTEJ PŁYTY = 160.000 płyt / wówczas !
w 1969r.– Status PLATYNOWEJ PŁYTY = 250.000 !
W murowanej piwnicy (1969) Status ZŁOTEJ + PLATYNOWEJ PŁYTY !
Cztery pory roku (1970) Status ZŁOTEJ PŁYTY !
Zielona łączka (1971) Status ZŁOTEJ PŁYTY !
So what (1971)
Kolędowe śpiewanki (1975)
Tour of Poland '93 (1993) Status ZŁOTEJ PŁYTY !
The best of - vol. 1 (1995)
Złote przeboje (1999)
Z wojaży po Europie grupa przywiozła 6 albumów nagranych w różnych krajach, które sprzedawano
w nakładach ponad 12 mln. egzemplarzy (rekord polskiego wykonawcy!), wspaniałe recenzje i odmieniony
repertuar. Nowe przeboje m.in. „Piękny czas”, „Widzę Cię w zieleni pól”, „Pilnuj swoich spraw”, „Gdy gaśnie dzień”, „Moje wspomnienia”, „Igraszki księżycowe” oraz „I nic więcej nie chcę już” – weszły szybko na czołowe miejsca krajowych list przebojów. W czasie trwania Piłkarskich Mistrzostw Świata w 1974 roku, wyjątkowych dla reprezentacji polskiej – grupa wylansowała hit „Po zielonej trawie piłka goni” (pierwotny tytuł „My kibice”).
NAGRODY
Grupa NoToCo jest zdobywcą niezliczonej wprost liczby nagród i wyróżnień, pośród których m.in. w 1969
roku zespół otrzymał nagrodę państwową Ministerstwa Kultury i Sztuki (jest to do dziś jedyny przypadek
gdy tę cenną nagrodę otrzymała grupa rockowa).
Trzeba też zwrócić uwagę, że zespół jest jedyną polską grupą, która znalazła swoje miejsce w Światowej
Encyklopedii Muzycznej, jaką wydało znane pismo Billboard.
NAGRODY / chronologicznie:
SREBRNA KOTWICA Sopockiego Lata
NAGRODA Ministra Kultury i Sztuki
NAGRODA Komitetu PRiTV / Polskiego Radia i Telewizji
NAGRODA SREBRNEGO GWOŹDZIA Kuriera Polskiego
NAGRODA Polish American Radio Program-Chicago
SREBRNY PIERŚCIEŃ
ZŁOTY MEDAL za zasługi dla pożarnictwa
SREBRNY MEDAL za zasługi dla pożarnictwa
Od 2010 roku Grupa NoToCo występuje w składzie:
Zbigniew Brzeziński – voc., g.el., g.ac., kompozytor, znowu z nami po latach....
Jan Stefanek – voc., vno, sax, fl., od początku istnienia zespołu
Jerzy Rybiński - voc., bg., kompozytor , autor tekstów, od początku istnienia w składzie zespołu
Aleksander Kawecki – dr., voc., g., kompozytor, od początku istnienia w składzie zespołu
…nowy nabytek zespołu:
Michał Makulski - instrumenty klawiszowe, voc., acc.
Gościnnie:
Piotr Janczerski – założyciel grupy, voc., autor tekstów. Read more on Last.fm. User-contributed text is available under the Creative Commons By-SA License; additional terms may apply.
|
Statistics:
- 12,623plays
- 1,833listners
- 186top track count
|
